Hersenoperatie 💉

Hoi lezer,

Afgelopen weken heb ik niet zo veel over de stage in het ziekenhuis verteld tegen jullie, wel via whatsapp maar niet via de blog. Dit had een reden, want hoe erg Jacky en ik ons best deden om het er het beste van te maken in het ziekenhuis was dat best lastig.. We hebben op verschillende afdelingen gestaan:
-Orthopedie afdeling
-Postoperatieve afdeling
-Kinderafdeling
-Medische afdeling
-Spoedeisende hulp

Op elke afdeling hebben we 2 dagen stage gelopen. Behalve op de spoedeisende hulp, hier hebben we 5 dagen stage gelopen. Hier ligt het eraan of een verpleegkundige zin heeft om jou dingen aan te leren of niet, dus hoeveel initatief jij ook toont als stagiair kom je er soms nog niet. Dit zorgde bij mij voor veel frustratie. We hebben gelukkig ook wel leuke dagen gehad, waarbij we zelfstandig wat dingetjes mochten doen zoals bloeddruk meten en ECG's (hartfilmpjes) maken. Ook hebben we mogen injecteren in de bovenarm en in de bil. Wat voor ons natuurlijk al een hele stap was. 😄

Van de week zijn Jacky en ik daarom even naar Lake side gegaan voor een lunch. En hebben daarna goed gescoord voor de trekking. 2 rugtassen en 1 regenjas, en dat terwijl we flink hebben afgedingt. Onze dag kon niet meer stuk!😄

Van het weekend waren Sanne, Jacky en ik toe aan een lekker luxe hotel. Daar kwamen wij dan ook bezweet en bepakt aan. Bij aankomst zagen we meteen het zwembad liggen, lekker!!  Op onze kamer kregen we een echt bed met een normaal goed matras, wat best lekker ligt na 4 weken op houte planken geslapen te hebben. Een normaal, lekker zacht kussen. Wat ook best bijzonder is, want overal zijn de kussens hier zo hard dat je er niet eens op wilt liggen. Een regendouche, welke fantastisch was. En een airco die werkte. Alle dingen die wij in Nederland gewend zijn, hebben ze hier over het algemeen niet. Dus als je dan wel zo een lekker bed heb, dan voelt het meer dan goed!! Meteen hebben we onze bikini aangedaan en gezwommen in het zwembad. Na veel gelachen te hebben, lichtelijk verbrand te zijn en leuke filmpjes gemaakt te hebben met de GoPro (Oma dit is een camera die onderwater kan), hebben we het zwembad gelaten voor wat het was.
Na een heerlijke nachtrust zijn we naar de world peace pagoda gegaan op de berg. Een supermooie tempel. Na een kleine fotoshoot en een rondje op de tempel gemaakt te hebben, gingen we door naar Devi's fall. Een waterval. Dit was wel mooi, maar niet heel bijzonder. Onderweg van de Devi's fall en de Gupteswor cave kwamen er wat mannen naar ons toe omdat ze graag met ons op de foto wilde. Natuurlijk sloegen wij dit verzoek niet af en hebben we wat foto's gemaakt met ze. Hopelijk zijn de foto's leuk geworden. 😜
De Gupteswor cave is een grot waarbij je door hele smalle gangetjes onder de grond moest lopen en uiteindelijk kwam je uit bij een hele mooie plek. Op de foto ziet het er niet uit, maar in het echt was het adembenemend.
Dit was echt een super relaxt weekend en Jacky en ik gingen hem ook nog eens met een knaller afsluiten. Want na veel zeuren bij de directeur kregen Jacky en ik te horen van Bas dat we een operatie mochten bewonen! Spannend!!
Zondagavond was het zo ver.. We moesten om 6 uur s'avonds in het ziekenhuis zijn. We dachten dat we alleen een orthopedische operatie mochten zien, maar tot onze grote verrassing bleken er 2 operaties tegelijkertijd bezig te zijn. Dit was een hersenoperatie en een beenfractuuroperatie. Na 2 uur wachten begon om 8 uur de operaties. Snel kleden Jacky en ik ons om in onze 'steriele' pakken en hup de operatiezaal in. Je kon van operatiezaal naar operatiezaal lopen, want de deuren stonden gewoon open. Dus zo konden we afwisselen. Ik vond het super interessant om te zien hoe zo een operatie in zijn werk ging. Dus ik stond er ook met mijn neus erboven op, want ik wou niks missen. Omdat ik best klein ben, stond ik op mijn tenen het te bekijken. Dit zag een van de operatie-assistenten dus hij kwam een krukje brengen waar ik op kon staan om de operatie beter te bekijken. Jacky en ik wisselde regelmatig af op het krukje. Naast de patiënt, chirurg en operatie-assistenten hadden we ook gezelschap van salamanders op de operatiezaal. De hersenoperatie was heftig om te zien, maar wow. Dat zoiets kan was echt heel bijzonder.

Gisteren was onze laatste stagedag in het ziekenhuis en dit was ook meteen de hefstigste dag qua werk. Jacky en ik zaten gewoon wat te kletsen toen een paraglidebusje met gierende banden voor het ziekenhuis stopte. Met veel moeite kwam een amerikaanse vrouw binnen, die gedragen werd door een heleboel Nepalesen mannen. Haar voet stond niet meer zoals hij moest staan, hij stond helemaal horizontaal. Auw! De mevrouw reist alleen de wereld rond om als vrijwilligster aan het werk te zijn, dus ze had niemand wie haar kon bijstaan. Omdat Jacky en ik de enige personen waren in het ziekenhuis die goed engels kunnen spreken, was het voor ons vanzelfsprekend dat wij bij deze mevrouw zouden blijven, totdat ze op de juiste afdeling terecht zou komen. De paraglide ving geen wind toen ze van de berg af moesten rennen, dus in plaatst van dat ze de lucht in gingen. Rende ze van de berg af. Met wat koprollen en door bomen te zijn gevallen, zijn ze tot stilstand gekomen en is ze door een groep Nepalesen terug de berg op getilt en meteen weggebracht naar het ziekenhuis. Dit greep mij erg aan, want in Nepal is het normaal dat je familie voor je zorgt in het ziekenhuis. Als je naar de toilet moet, als je gewassen wilt worden, voor eten, etc. Maar zij staat er helemaal alleen voor.

Ook was dit onze laatste week in het gastgezin. Als afscheid hebben we met zijn allen momo's gemaakt en dat samen opgegeten. Wat super gezellig was! Vandaag hebben Jacky en ik onze kleren weer gewassen en hebben we lopen bakken in de zon.☀️
Alleen 1 probleem, we willen super graag onze haren wassen en gebruik maken van de toilet. Maar het water is op, dus kunnen we op dit moment niks. Gelukkig regende het net eventjes dus konden we wat water vangen om de toilet mee door te spoelen. Je wordt vanzelf creatief hier. Ook valt vandaag regelmatig de stroom uit. Maar dit is Nepal en hoe frustrerend het ook is dat mijn haar vettig is en dat ik mijn plas moet ophouden, lach ik er wel om. 😉

Zondag gaan we beginnen aan de Poon Hill trek, een 5daagse tocht door de bergen. Ik ben enorm benieuwd naar het uitzicht! Maar daar horen jullie later meer over.

Doegg en tot snel!! 😘