Vakantie

Hoi lezer,

Voordat ik in Nepal was kregen wij een mailtje van onze begeleider René of wij een bergwandeling wilden doen hier in Nepal. In eerste instantie wou ik er niks van weten en heb het aanbod snel afgeslagen. Hoe dichter wij bij onze vlucht naar Nepal kwamen, hoe meer de twijfel begon toe te slaan. Moet ik het toch wel doen? Of moet ik bij mijn besluit blijven? Na lang nadenken hadden Jacky en ik besloten om toch de trekking te gaan doen, want Nepal is wel het land van de bergen. Afgelopen vrijdag begon onze vakantie. Spannend, want dat betekent ook dat we met de groep de 5daagse Poonhill trekking gaan doen. Vrijdagavond had ik nog even met mama gebeld om mij wat moed in te praten, want eerlijk gezegd was ik super zenuwachtig! Wat ook best logisch is, want je doet niet dagelijks zo een lange wandeltocht. De voorbereidingen waren gedaan; veldflessen, rugtas, regenjas en veel snacks gekocht. Ik was er helemaal klaar voor en nu wou ik ook op de top komen!
Zondagmorgen was het zo ver.. de trekking ging van start. Om 8u zaten we aan een ontbijtje en daarna gingen we met zijn allen in de jeep. Een ritje van 2 uur lang met lekkere, foute muziek. Onder aan de berg werden we ergens gedropt en meldde onze gids ons aan. Dit doen ze om bij te houden wie op de berg zit, zodat ze naar je kunnen zoeken als het misgaat. In het begin ging het lopen aardig goed, ik had nergens last van en het was best relaxt. Na de lunch moesten we veel omhoog en hadden we 3u lang trappen omhoog lopen. Na een tijdje kreeg ik medische klachten, waardoor het niet verstandig was om mijn trekking voor te zetten. Een super moeilijk besluit, want ik had na zolang twijfelen toch de knop omgezet en ik wou er zo voor gaan. Ik wou de top halen, ik wou met de hele groep mee.. Maar het was lichamelijk niet mogelijk. Na een goed potje huilen op de berg en met veel teleurstelling heb ik het de groep verteld. De gids vertelde mij dat ik niet terug kon, maar deze dag moest afmaken en dat ik dan de volgende ochtend met de jeep werd terug gebracht naar Lake Side. Iets langer als verwacht en met veel moeite ben ik bij de eerste stop gekomen. Woehoeee!
Na een verwarde, warme douche was ik er nog niet bij met mijn hoofd. Want ja, wie gaat er nou zonder enige besef in zijn lingerie onder de douche staan? Ja alleen ik. Oeps! Ik snap trouwens nogsteeds niet hoe ik het zover heb laten komen, maarja wel weer een grappig verhaaltje voor jou om te lezen. 😉
De volgende ochtend was het dan zo ver, ik moest terug naar Lake Side terwijl de groep verder zou gaan met de trekking. Na een paar traantjes weg gepinkt te hebben zat ik weer in de jeep oude nummers van Chris Brown te beluisteren. Chris is namelijk de favoriete artiest van de bestuurder. Prima, want dan kan ik mooi meebleren met de muziek. Al zeg ik hetzelf, ik kende de tekst aardig goed. 😉
Ik zat met 2 australische mannen in de jeep. Na een half uurtje een typische bergweg met hobbels kregen we een belletje dat een van ons een boekje was vergeten boven in het hostel. Snel keren en opnieuw naarboven. Bleek dat mijn gids mijn boekje niet had meegegeven, zodat ik mij kon afmelden als ik van de berg was. Oeps! Poging 2 om naar beneden te gaan. Nogsteeds met Chris Brown muziek en nu ook met oude nummers van Justin Bieber. Heerlijk!
Na 4uurtjes in de jeep te hebben gezeten was ik terug bij het hotel. Hier werd ik opgevangen door mijn begeleider Bas. We hebben samen wat geluncht en daarna hebben we allebei ons eigen ding gedaan. De volgende ochtend zijn Bas, Didi en ik naar een klein dorpje gegaan om daar op een school te kijken. Op deze dag had ik het zo lastig met het feit dat de groep de top had bereikt en een zonsopgang ging zien, terwijl ik dat dus niet kon.. Dit kwam best hard binnen moet ik zeggen. Gelukkig gaven de kindjes op de school veel afleiding, want ze vinden mij hier nogsteeds een bijzonder wezen haha.
Linda, Maron en ik waren van plan om te facetimen met elkaar. Na ongeveer 30 keer geprobeerd signaal te krijgen, lukte het eindelijk om elkaar te zien. Linda en Maron hadden een terugkomdag op school dus ze zat in de klas, dus ik heb naast hun ook mijn hele klas eventjes gezien. Super leuk en het deed mij echt goed!! Nadat de school uit was zijn Bas en ik blijven slapen bij een gastgezin. Hier heb ik voor het eerst in Nepal mijn favoriete dieren in het wild gezien, aapjes die in de boom zaten te klauteren!! Om eerlijk te zijn kon mijn dag toen niet meer stuk! Ookal noemde Bas mijn bed een prinsessenbed vond ik het meer een spinnenbed, dus heb ik andersom in bed geslapen. Wat trouwens ook erg goed lag. Na een korte nachtrust gingen we weer terug naar de school. Op de school was ik gewoon aan het kletsen met een groepje leerlingen, terwijl mijn hand werd vastgepakt door een klein schattig meisje. Cute! Een half dagje hebben we ons daar weer vermaakt en toen vonden we het tijd om een bus te pakken naar Lake Side. De eerste bus die aan kwam rijden stond heel erg scheef. De linkerkant van de bus raakte bijna de grond, terwijl de rechterkant heel erg in de lucht zat. Geen probleem voor mij. Snel heb ik Bas overgehaald om gewoon in de bus te stappen, want hij wou liever niet die bus in. 😅 Tijdens de weg van het dorp naar Lake Side moeten de bussen, auto's, motoren en andere vervoersmiddelen door een rivier rijden. Gelukkig stond de rivier laag, dus kan de bus er makkelijk doorheen rijden. Alleen is de rivier heel hobbelig, dus soms werden we de lucht in gelanceerd. Wat super grappig was, een achtbaan is hier niks bij. Eenmaal terug in het hotel heb ik niet 1, niet 2, maar 3 uur lang met Linda gefacetimed over vanalles en nog wat. Donderdag zijn de meiden eindelijk terug gekomen van de trekking. Ik was natuurlijk super blij, want alleen in een hotel zitten is wel lekker voor een nachtje. Maar met Jacky is het altijd leuker, gezelliger en grappig! Met de hele groep hebben we geluncht, zodat ik ook alle verhalen kon horen. Jacky maakt van elke kamer waar wij komen altijd de grootste mess. Dus dat dat hier ook weer binnen 3 seconde het geval was vond ik heerlijk!
Wat trouwens ook zo is, is dat ze mijn naam Carmen veelste lastig vinden om te onthouden en uit te spreken. Dus dan krijg je ook een Nepalese naam, mijn Nepalese naam is Karma.
Vrijdagavond zijn we naar een moviegarden geweest, met uitzicht op het meer. Tijdens de film zag ik vallende sterren en vuurvliegjes! Morgen is onze vakantie alweer om, dan gaan Jacky en ik naar een dorpje met een nieuw gastgezin om daar voorlichtingen te geven op een school.

Doeg en tot snel!😘